martes, 2 de diciembre de 2008

Mikel Laboa



Mikel Laboa hil da. El cantautor vasco falleció esta mañana en Donosti.

Gaur goizean zen du da, 74 urterekin, azkenaldian osasunez makal ibili ondoren.

La capilla ardiente de Mikel Laboa se abrirá al público esta tarde en el tanatorio Rekalde de San Sebastián

. Azken egunak etxean osasunez makal eman ondoren atzo ingresatu zuten Donostiako Poliklinika erietxean Mikel Laboa (Donostia, 1934), eta gaur goizean hil da Marisol Bastida emaztea eta seme-alabak alboan zituela.

Gorpua dagoeneko eraman dute Donostiako Errekaldeko beilategira eta bihar 11:15 aldera erraustuko dute.

Euskal kantagintza berriaren ildoko musikari eta kantari handienetakoa izan da, Ez Dok Amairuren sortzaile eta kide ezagunenetakoa. Belaunaldiz belaunaldi iraun du Laboaren arrakastak, eta bere garaikideena ez ezik, gazteen miresmena jaso du behin baino gehiagotan. Joxean Artzeren letraren gainean ondu zuen Txoria txori, esaterako, euskal kantarik ezagunenetakoa bihurtu da. Artzerenak bezala, hainbat euskal poetaren letrak musikatu zituen.

Euskal kantagintza tradizionala jorratu zuen, alde batetik, besteak beste, aintzinako doinu eta abestiak berreskuratuz. Bestetik, bide erabat esperimental eta berritzaileetan aritu zen.

Medikuntza ikasi zuen eta haurrentzako psikiatra izan zen ogibidez.

Abenduaren 23an Gipuzkoako Foru Aldundiak urrezko domina eman behar zion bere ibilbideagatik, Markel Olano ahaldun nagusiak orain dela aste batzuk iragarri zuenez.



Mikel LABOA, Su última entrevista en profundidad
Mayo del 2006

Kulturaren sortzaile iraultzaile baten agurra

«Lo que hago no es transgradir, es sacar lo que tengo»

miércoles, 15 de octubre de 2008

Concerto final (fotos)



Presentación de Diego


Fátima Baña en concerto


Expediente Oculto + AKA Golpe Letal


Alberto López en concerto

AKA Golpe Letal

Yhosvany Palma en concerto

Expediente Oculto co trofeu

miércoles, 24 de septiembre de 2008

FINAL


Este sábado dia 27 de setembro celebrará-se o concerto final e a entrega de prémios da III Mostra de Canción de Autor.

Estes son os trofeus doados e realizados pola ceramista Pilar Rubio Peixoto.

+ 1

PREMIOS

UTOPÍA SON III

O xurado de UTOPÍA SON decidiu deixar deserto o premio na categoría de MELLOR CANCIÓN EN GALEGO.
Isto levounos a otorgar dous primeiros premios na categoría de MELLOR CANCIÓN ENCALQUERA IDIOMA.
As duas cancións gañadoras neste apartado, foron:
YING-YANG de Alberto López e
OLVIDASTE LO IMPORTANTE de Fátima Baña
No apartado de MELLOR CANCIÓN QUE DENUNCIA A VIOLENCIA DE XÉNERO decidiu otorgar o premio ex aequo as cancións:
NO MERECEN VIVIR de Expediente Oculto e
LEVANTA LA MANO de AKA Golpe Letal

Desexamos reiterar que as cancións elexidas poderían ter sido canquera outras. A decisión (dende logo discutible) foi tomada polo que nos sinceiramente consideramos que era máis xusto tendo en conta o noso humilde criterio.
Pero pensamos que o mellor de UTOPÍA SON non son os premios se non participar nun bon e amplo proxecto en favor da canción de autor en todas as suas formas, consolidar un punto de encontro no que os distintos intérpretes podan expor as suas creacións.
Nos pensamos que o mellor premio que podemos darlle aos participantes son todas esas actividades, relacionadas coa canción de autor, que se desenrolan ao longo deses catro meses que dura UTOPÍA SON. Ciclos de cine e canción, libros, publicacións, filamacións, documentais, conferencias, maratóns temáticos, discos etc., todo o relacionado co mundo da canción onde os que realamente desexan convertirse en bos compositores poden aprender e superarse. Cousa bastante necesaria.
Desexamos felicirtar tanto aos gañadores desta terceira mostra como a todos os participantes, e dende logo ao público.
A todos , grazas.

YING-YANG de Alberto López

OLVIDASTE LO IMPORTANTE de Fatima Baña

  • Mellores cancións que denuncian os malos tratos, ex aequo para:

NO MERECEN VIVIR de Expediente oculto

LEVANTA UNA MANO de AKA Golpe Letal

O concerto da entrega de premios tera lugar o Sábado 27 ás 23 h.

Entrada libre até completar aforo


Woody's Guitar




CAMIÑO ARDENDO, ARDENDO (Yunus Enre - Woodys Guitar)


BEN YÜRÜRÜM YANA YANA
ASK BOYADI BENI KANA
NE ÂKILEM NE DÎVÂNE
GEL GÖR BENI ASK NEYLEDI

ARDENDO POR CAMIÑOS VOU
AMOR DE SANGUE ME PINTOU
NIN CORDO NIN TOLO ESTOU
ISTO FIXO DE MIN O AMOR

FURIOSO VENTO AS VECES SON
OS CAMIÑOS QUE ANDO SON
COMO RÍO DESVOCADO SON
ISTO FIXO DE MIN O AMOR

COMO O BERRO DAS ONDAS SON
TI FERÍCHESME O PULMÓN
SE TE LEMBRO PRANTO SON
ISTO FIXO DE MIN O AMOR

CÓLLEME AGORA DO CHAN
OUTRA VEZ A TI FAIME CHEGAR
RISOS POR BÁGOAS VAS MUDAR
ISTO FIXO DE MIN O AMOR

NOS PAÍSES TODOS BUSCO
EN TODAS LINGUAS PREGUNTO
¿QUEN ME ENTENDE? QUE LONXE ESTOU
ISTO FIXO DE MIN OAMOR

COMO UN DESTERRADO VOU
CO MEU SOÑO DOENTE VOU
A TRISTURA ME DESPERTOU
ISTO FIXO DE MIN O AMOR

SON YUNUS ENRE O POBRE
FERIDAS MEU CORPO COBREN
PERDIDO O AMOR ME DESCOBRE
ISTO FIXO DE MIN O AMOR


WOODY´S GUITAR

miércoles, 17 de septiembre de 2008

José Morales + Babel




Cesar Karde (percusión), Joseph Sieguel (violin), Jose Morales (guitarra,voz)

Poquito a poco

martes, 9 de septiembre de 2008

martes, 2 de septiembre de 2008

Programación Setembro




  • CONCERTOS:

Venres 5 ----- JIT ás 24 h.
Sábado 6 ---- Woody´s Guitar ás 24 h.
Venres 12 ---- Yhosvsny Palma ás 24 h.
Sábado 13 --- José Morales ás 24 h.
Sábado 20 --- Rodrigo Larrigue ás 24 h.

  • MARATÓNS MUSICAIS

XOVES 4 DE SETEMBRO: “12 HORAS CON… COHEN, DYLAN, WAITS”
O tres grandes xenios da canción en inglés. Son outra cousa. A sua calidade trascende a canción elevándoos a categoría de grandes poetas. Son indiscutibles, incuestionables. Como se de deuses se tratara, máis que seguidores, teñen fieles.
Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.

XOVES 25 DE SETEMBRO: “XENIOS DO BRASIL”
A aportación de Brasil a música popular é inconmensurable. Só hai que pronunciar Bossa Nova para comprender o que ese país lle regalou o mundo. Nomes como Jobín, Vinicius, Gilberto, Milton Nascimento, Ellis Regina, Chico Buarque, Tom Ze, Caetano Veloso, María Betania… por si sós evocan a fonte inagotable e fasciante da música brasileira.
Desde as 12 de mañán ás 12 da noite.

  • CICLO SOBRE A MULLER NA CANCIÓN

Mércores día 3 ás 20 h. AYO “AT THE OLIMPIA”
ás 23 h. NINA SIMONE “A RONNIE SCOTT’S”
Mércores día 10 ás 20 h. VIOLETA PARRA
ás 23 h. MERCEDES SOSA “EN VIVO EN BUENOS AIRES”
Mércores día 17 ás 20 h. BESSIE SMITH “TEH BLUES”
ás 23 h. ELLA FITZGERALD “AT THT CÔTE D’AZUR”
Mécores día 24 ás 20 h. NORAH JONES “LIVE IN NEW ORLEANS”
ás 23 h. BJORK “INSIDE”

  • CICLO: CINE MUSICAL

Martes 2 ás 22,30 “TOGETHER” de Chen Kaige.
Martes 9 ás 22,30 “GILDA de Charles Vidor.
Martes 16 ás 22,30 “MI NOMBRE ES BACH” de Dominique Rivaz
Martes 23 ás 22,30 “ONCE” de John Carney
Martes 30 ás 22,30 “CRUZANDO EL PUENTE” de Fatih Akin

Organizado polo CINECLUBE UTOPÍA CINEMA (r/do Pracer 19 sótano Vigo)

jueves, 21 de agosto de 2008

JAVIER BERGIA

El sábado día 23 a las 23'30 h. en el Café UF, organizado por Utopía Son, junto con Xoxé Constenla.


Javier Bergia nace en Madrid en junio de 1958. Desde el comienzo centra su atención en varios frentes: los instrumentos de cuerda, la guitarra, la percusión, la voz, la poesía y la composición. A finales de los años 70 recibe clases de música del maestro Gregorio Paniagua.

En 1980 entra a formar parte del grupo de música antigua "Atrium Musicae", con el que participa como multiinstrumentista, hasta la fecha, en infinidad de conciertos y grabaciones por todo el mundo. En 1984 trabaja con el grupo "Finis Africae" (investigación sonora, fusión de músicas étnicas, tecnología aplicada e instrumentos autóctonos). Esta etapa da como resultado dos trabajos publicados, ( "Finis Africae" Primera y Segunda Expedición). En este mismo año gana el Primer Premio del Encuentro Nacional de Canción de Autor para Jóvenes Intérpretes.

Como cantautor, su trayectoria se inicia en 1985, cuando es fichado por la multinacional Emi-Odeón, con la que edita su primer disco y a la sazón el realizador Jesús Yagüe le encarga la sintonía de la serie de televisión "Media Naranja".

Son múltiples las composiciones y colaboraciones que ha realizado para, documentales, cortometrajes, vídeos, y discos de otros artistas. A destacar, las composiciones y arreglos realizados para María del Mar Bonet (en Bon viatge faci la Cadernera, 1990), Joaquin Diaz, Vainica Doble (en Taquicardia, 1984), Marina Heredia, Pasión Vega, Ismael Serrano, Antonio Vega, Ella Baila Sola, Café del Mar, etc. Ha compuesto música, sintonías y canciones para largometrajes, series de televisión y teatro tales como, Invierno en Bagdag, Sos Primeros Auxilios, Sueños de Futbol, Media Naranja, Carmen y familia, Pareja Abierta (de Dario Fo), La ley y la vida, etc.

Son frecuentes sus apariciones junto al músico Luis Delgado, con quien ha compuesto la música de la serie Un mundo sin Fronteras. También han grabado conjuntamente cuatro discos bajo el nombre de Ishinohana. Además, ha tocado en los grupos de música sefardí "Halilem" y "Alquibla", y en diversos grupos de música de cámara, así como de músicas alternativas.

En 1994 se traslada a Budapest para trabajar junto con el maestro Gregorio Paniagua, en la música de la película Büvös Vadász, producida por David Bowie y dirigida por la directora húngara Ildikó Enyedi. Al mismo tiempo, forma parte del grupo de música tradicional "La Musgaña" en su gira por EE.UU. e Inglaterra.

Entre sus numerosas colaboraciones discográficas, se encuentran las siguientes:
· Ha participado en el disco de Rita Marley Spectacles for Tribuffalos (1995).
· Ha compuesto y grabado la cación "La Gula" para el curioso proyecto discográfico "Los siete pecados capitales y los siete pecados capitalinos" (1999), en el que se incluyen canciones de artistas tan variados como Siniestro Total o Riki López.
· Ha co-producido El mar del deseo (2000), segundo disco de la zaragozana María José Hernández, además de colaborar en los coros, percusiones y guitarras.
· Ha participado en las labores de composición del disco Sueños Sencillos (2000), de Pablo Guerrero.
· También ha formado parte de los músicos que acompañaron a Cristina Pato en la grabación de su segundo disco (Xilento, 2001), aportando y cantando él mismo la canción "A Descerrajar", incluido anteriormente en su álbum Caracola.
·También ha colaborado en Salvavidas (2002), disco a beneficio de la Asociación para la Lucha Contra las Enfermedades del Riñón (ALCER) y Mujer (2001) disco a beneficio de la Asociación Europea para la Lucha Contra el Cancer de Mama.

Otra de sus producciones fué el primer disco de la formación madrileña Barahúnda (Al Sol de la Hierba, 2002), así como Penas y Alegrias, cuarto disco del grupo Aljibe.

Ha puesto musica y voz al poema de D. Juan Ramón Jimenez " Por el Mar vendran las Flores del Alba" (Desnudos) canción incluida en la colección "La Palabra más Tuya" editado por la Fundación Autor.

Dentro del campo de la música para niños, ha adaptado y arreglado tres volúmenes de canciones populares: "Son de Niños" (2001), con la colaboración de Pablo Milanés y José Antonio Labordeta, entre otros, la segunda parte, publicada tres años después (Son de Niños. Antón Pirulero, 2004) y La Banda de Antón Pirulero. También ha colaborado en "Un barco de Sueños" (2002), también para el público infantil, con textos de Pablo Guerrero.

Ha grabado en varios discos de Ismael Serrano: La traición de Wendy (2002), Principio de incertidumbre (2003, grabado en vivo), en el que cantan a dúo Km. 0, y Naves ardiendo más allá de Orión (2005).


En calidad de multiinstrumentista, participa activamente en las giras de conciertos que Ismael Serrano realiza tanto en España como en Latinoamerica
En la actualidad trabaja como compositor, arreglista y productor en diferentes proyectos discográficos tanto en España como en el extranjero. En los últimos años ha participado diariamente en el programa de Radio Nacional de España "De la noche al día" y actualmente en "La noche menos pensada" que se emite simultáneamente en Radio 1 y Radio 5, de una a tres de la madrugada. A su labor como miembro de los grupos de Ismael Serrrano, Luis Delgado, Cuco Perez y la Banda de Antón Pirulero, entre otros, hay que añadir sus propias actuaciones en directo, ahora presentando su noveno disco de canciones, Cedaceros 4.

lunes, 11 de agosto de 2008

Xéneros musicais e culturas urbanas



LA CUMBIA VILLERA
Por Rodolfo Etrea
Psicólogo social y comunicador

"El tango entendió que el sonido de Dama Negra no sólo era cumbia, era canción testimonial, grito de revancha, rencor concentrado. ¿Por qué mierda habré nacido aquí? ¿Por qué no puedo ir a la escuela? ¿Por qué los ratis me persiguen? ¿Por qué me pegan? ¿Por qué tengo que ir a cirujear? ¿Por qué me violan? Porque de todos los colores, en especial negros. Y después, cuando las preguntas sin respuestas se asientan en el fondo del corazón, es posible levantar el orgullo de origen y hacer música". [De "Paco", personaje del cuento "Los ángeles bailan cumbia", del libro "Pendejos" de Reynaldo Sietecace]
Si el tango, según Discépolo, es "un pensamiento triste que se baila" y el rocanrol, según el Indio Solari, es "un pensamiento crítico que se baila", habrá que pensar, según el psicoanalista Lewkowicz, a la cumbia villera, como una subjetividad desesperada o una desesperación sin pensamiento que se baila. Entendiendo que la cumbia villera está sostenida en un fondo absoluto de desesperación (exclusión).


La cumbia villera, como toda música que nace marginal; que nace "maldita", vive una infancia corta y arrebatada. Desde el primer hit fundacional "Sos un botón", firmado por Pabo Lescano e interpretado por Flor de Piedra, este género experimenta un brutal y alucinado estallido popular, paralelamente a este crecimiento, una cacería moral y ética no muy consecuente y varios intentos por declararlo muerto.

Lo que hoy es innegable e incontrastable es que la cumbia villera está en todas partes, con su sonido cadencioso, hiperealista y ferozmente pegadiza.
Siguiendo con Lescano, que como se sabe es el principal responsable del giro que pegó una parte de la cumbia villera en el último tiempo. Un giro, que además de temático es sonoro.

"Hice muchas cosas feas, de las que me arrepiento. Me descontrolé con el escabio y otras porquerías. Hice cualquier desastre, no lo niego ni lo oculto. Pero también de las cosas malas se aprende. Yo estoy de pie. Acá me ven. Pero más que eso. Lo que quiero es que me escuchen. Yo soy músico. Mú-si-co! Es lo único que importa.

Pablo Lescano

"En México, en Paraguay, en Pacheco o en Tucumán, pasa siempre lo mismo. Los que nos siguen se identifican con nosotros. A los que nos gusta venir a bailar o a tocar y después quedarnos a bailar y disfrutar, no nos gusta hacernos los artistas. Nos consideramos músicos. Artistas son los que hacen que tocan."

"Lo mío es la cumbia colombiana, la cumbia... Vivo cumbia, amo cumbia. Puedo llegar a escuchar alguna otra cosa, por influencia de algunos amigos, pero mi fuerte, lo que mas me conmueve es la cumbia. Todo lo que hice en mi vida me sirvió. Uno de la vida aprende. De las cosas que hace bien, aprende, y de las cosas que hace mal, se cae y se levanta con mas fuerza para seguir adelante. Así que no me puedo quejar de nada"

Declaraciones de Pablo Lescano.

Es el que reinventó el sonido del teclado cumbiero, llevándolo a una atmósfera de ensoñación suburbana, sintética y seductora.
El líder de Damas Gratis plantea que la cumbia villera es una mezcla de ritmos mucho más activa de lo que sugiere su título. Va más allá de su lugar de origen, hay mezclas interesantes, mezclas que incluyen el reggae, el tango más reo y un híbrido que podría denominarse SKA pueblerino.
Otra de las cosas sorprendentes, sostiene Pablo Trapero, director de entre otras películas Mundo Grúa, El Bonaerense, es que estos himnos anti-ratis, eran consumidos por los propios policías. O sea que no hay una cuestión de bandas, sino que es la música de un mismo lugar. No hay música de buenos o de malos.
Para su análisis podríamos calificarla a la cumbia villera como una tribu urbana. Esta tribalización implica una ruptura con el orden social, monopolizado por la uniformidad, en un proceso de fragmentación, creciente con la explosión de identidades pasajeras.
Las tribus son una reacción conciente o no a la progresiva juvenilización de sectores bajos y medios, que aparecen desvinculados de la conflictividad, pero que son alcanzados por el aumento de la pobreza, el desempleo y la exclusión.
La opción por las tribus funciona en parte, como una deserción, un camino de vida alternativo, dirigido por otros valores, orientados hacia una dirección distinta, un abandono radical de la pelea antes de iniciarla. Bajarse del tren antes de que el viaje comience.
Pueden advertirse en estos posicionamientos, en estas resistencias, en estas opciones encontradas, claros exponentes de la lucha de clases, librada fundamentalmente en el plano simbólico.
Se puede concluir con algunos conceptos del sociólogo Néstor García Canglini "adoptar el punto de vista de los oprimidos o excluidos puede servir en la etapa de descubrimiento para generar hipótesis o contrahipótesis. Para hacer visibles campos de la realidad descuidados. Pero el objetivo final no es representar la voz de los silenciados, sino entender y nombrar los lugares. Desde donde sus demandas o su vida cotidiana entra en conflicto con los otros".


Fuente: www.agenciaisa.com.ar

viernes, 8 de agosto de 2008

Pedro Roman



Concerto do día 2 de agosto

jueves, 7 de agosto de 2008

Miguel Castro

Concerto do día 1 de agosto

Muller na xanela

jueves, 31 de julio de 2008

Barcevedra trío + uno

Os luns de xullo e agosto ás 23 h. No Café UF. R/Pracer 19 Vigo

Rubén Fernández, voz
Héctor Agulla, batería
Xavi Núñez, teclados
Alex, bajo

miércoles, 23 de julio de 2008

EXPEDIENTE OCULTO

Concerto Sábado 19 ás 24h.



No Merecen Vivir (Expediente Oculto)

martes, 22 de julio de 2008

MARATON MUSICAL II


XOVES 24 DE XULLO:

“12 HORAS CON… BREL, BRASSENS, FERRÉ”
Quizais esta triada de xenios da canción francesa sexan os máis grandes cantautores da historia da canción de autor tal como hoxe a entendemos. Velos actuar supón unha experiencia inesquecible.
Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.

AKA Golpe Letal

Concerto do venres 18 ás 24 h.


Levanta una mano (AKA golpe letal)

viernes, 18 de julio de 2008

A NOSA ARMA É A PALABRA

Unha canción dun grande compositor chileno, Osvaldo Torres, lembra o tempo en que: A memória era o libro, e a palabra era un rio que baixaba do avó ao pai e do pai ao fillo.
Esta frase fala-nos da importáncia da comunicación (ou sexa, a transmisión de coñecementos e sentimentos), dentro da comunidade e tamén dunha xerazón a outra.
Nun pobo sen escritura, só a tradición oral era capaz de manter viva a cultura e a memória. Os griots, antigos poetas-músicos africanos que cumplían esta función educativa na tribo, contaban unha história en verso, rimando-podia ser unha lenda, un mito, un conto chistoso, ou a história dunha família. Todos os seus poemas tiñan unha moraleja, un ensino, sabedoria. Estas son as orixes, as raices profundas do rap. Rap non é unha música, se non unha forma literária, metade poesia, metade conto, co seu próprio rítmico e fonético. Pode-se rapear sobre calquera tipo de música, desde o mais étnico até o mais contemporáneo. Ademais, o rap, ao chegar a un país determinado, toma as características musicais, jergas, ritmos e contidos do lugar, e acaba sendo parte da identidade local, tan natural como o linguaxe universal, as palabras mesmas. neste sentido, hai unha forte conexión entre África e América encanto á importáncia cultural da rima e o canto.





O rap ademais ten unha faceta competitiva e divertida no cual dous rapeiros (ou MCs) "batallan" ao facer versos improvisados (freestyle), cada un tentando superar ao outro. É unha tradición que atopa as suas raices nos xogos orais dos escravos africanos en Norteamérica, que pasaban o tempo inventando pequenos chistes ou rimas (moitas veces para ofender ao amo de forma oblícua, ,ja! humor subversivo!). Até a palabra "rap" significa falar, chacharear, huevear, no fondo é como "tirar tallas", divertir-se cos ditos, a picardia e a creatividade do linguaxe popular. Esta improvisación rimada ten parentes moi cercanos en distintos tipos de poesia tradicional latinoamericana, como as coplas de Colombia, as inesquecíbeis competéncias de destreza vogal e verbal dos mexicanos Jorge Negrete e Pedro Infante, as bombas puertorriqueñas, ou mais , a paya en Chile. Os payadores pratican esta mesma arte de improvisar versos en competéncias amistosas: descreben realidades locais, contan histórias, mesmo denuncian inxustizas sociais. Por iso os rapeiros consideramo-nos "payadores da nova era".
¿Cando nace o rap? Ninguén sabe con seguranza, pero unha vez un grande músico, o mestre Quincy Jons, dixo que se lembraba que cando neno escoitaba xovens rapeando na esquina do seu bairro allá polos anos 30. O mesmo Jons dixo tamén que a história da música afro-americana é como un iceberg de xelos moi profundos (as raices africanas, espirituais, gospel, blues, jazz, rock, funk), onde o rap é a ponta do iceberg. Desde a chegada do rap, non se criaron novos tipos de música nesta tradición, só xurdiu a fusión delas. E cando o rap atinxiu finalmente o praza mundial (despois de anos de olladas suspeitosas), provocou un verdadeiro estoupido cultural, político e social.

Pero falemos tamén que din as letras de rap hoxe. Greg Tate, un poeta, xornalista e músico, unha vez escrebeu que o hip-hop é "o inverso do capitalismo, o reverso do colonialismo... É o mundo que construiu o amo de escravos, pero transformado por un golpe futurístico negrificado. Mentres o capitalismo di-nos que o valor dunha persoa está na sua conta bancaria e a montaña de bens que acumula, o hip-hop naceu para nos lembrar que o verdadeiro barómetro do valor humano é a profundidade da sua alma.
Mentres o colonialismo, en todo o mundo, pariu un tipo de inxustiza tras outro (racismo, clasismo, machismo, etc.), o hip-hop concebiu-se nos blocos, as povoazóns, e as mediaguas para unir ritmo e mensaxe, co obxectivo de unificar á xente dentro e a través de tribos e raias raciais".

O rap, sen dúvida, é a cara da cultura hip-hop, e o rap político é a eséncia verdadeira deste fenómeno mundial, ainda que hoxe os grandes selos transnacionais só mostran a cara do rap que eles queren mostrar; por exemplo, o gangsta rap, (rap que fala só de pandiñas, diñeiro e sexo). Sen embargo, non poderán tapar nunca o rap mas radical... o rap do ghetto, da pobla, fresco e bullicioso... ése que contén amor e rebeldia... ése que fan os que ainda manteñen o contacto coa sua comunidade (e coa realidade)... Son eses rapeiros que din "Libertade a Mumia" en EEUU e "Xuízo aos culpabeis" en Sudamérica... os que tocan para reunir fondos para escolas, centros culturais e organizacións comunitarias... rapeiros que asumen a responsabilidade da sua mensaxe: positividade e educación para a comunidade... ése é o verdadeiro rap, o verdadeiro hip-hop, o que non se vende, se non que se vende... En definitiva, sentimos que un verdadeiro rapeiro non é o que nace para ser estrela, se non o artista-loitador que nace novamente cada dia, que nace hoxe como un griot do futuro, criando arte capaz de revolucionar o seu tempo e energizar o seu pobo, de manter vivas as tradicións de resisténcia e comunidade, transmitindo-as ás novas xerazóns... O rapeiro de hoxe debe tomar o seu destino nas suas próprias mans, conservando a memória, o orgullo, a loita, a identidade, a cultura, e sobre todo as utopias...

lunes, 14 de julio de 2008

Chicho Sánchez Ferlosio

O día do señor martes un de xullo de 2003 faleceu o chamado Jose Antonio Sánchez Ferlosio, Chicho nas súas demostracións artísticas. A noticia, menos mal, tivo un eco mediano nas páxinas necrológicas dos periodicos, pero practicamente todos tiraron de axencia para un feito que, de estar á altura das circunstancias, debe ser non só primeira páxina, senón ademais arrastrar con ela a un caderno pequeno central que explicase que con el morría unha época de ilusión e unha parte que se intenta enterrar a paladas de escavadora da historia do noso país.
Porque resulta que o cabaleiro Chicho Sánchez Ferlosio e demasiado incómodo para o poder cultural deste país, que lentamente foi absorbido por tendencias políticas que á súa vez foron absorbidas por intereses empresariais, ás veces extranacionales e en demasiadas ocasións vulgares.

Por iso non interesa recordar a súa figura, porque a moitos dos que ostentan agora intereses mediáticos débelles de resultar avergonzante acordarse del e pensar que deixaron os mesmos ideais -bos ou malos, que máis dá, pero os seus- nalgún lugar do seu pasado.


Chicho Sánchez Ferlosio foi sempre un librepensador, no sentido máis honrado do termo, e atacou sempre a estupidez viñese de onde viñese. É evidente que calquera cousa que el fixese agora parece rancísima, case envolvida no mesmo filtro que Sete días de xaneiro ou que os documentais sobre a transición, pero nesta época que se quere facer desaparecer da face do noso país e que vai do 76 ao 79 alguén debe contar que pasaron episodios interesantes e que foi unha das de máis espontaneidade, libertinaje e paixón da nosa historia. Todo o mundo tiña unha tribuna porque as clases políticas estaban preocupadas por morder máis rápido un anaco do pastel e pasaban totalmente do que ocorría na rúa. Aínda que iso levase a ter que aguantar a algún pelma, a voz dos que nunca a teñen porque xa non é unha censura puntual o que sofren senón que o sistema enteiro levounos extramuros, puido entrar ao convento, que estaban as portas abertas.


Como cantante foi estraño, desde logo nas antípodas de calquera escena, actitude ou panoplia que se poida observar hoxe en día. Só logrou editar dous discos: un single a dúo con Rosa Jiménez en Novos Medios e o inencontrable e á vez olvidadísimo Lp de Dial no 78, A Contratiempo . Os que temos a fortuna de gozar deste disco podémonos atopar con salmodias en latín que intentaban adaptar cantos goliardos, letras de Carmen Martín Gaite, romances medievais, unha parrafada da Divina Comedia, pastiches de Horacio; todo entre arranxos pretendidamente básicos -ata algunha canción está sacada do radiocasette caseiro- e unha voz ás veces ridículamente aguda, ás veces hondamente valleinclanesca, sempre atractiva.
Un artefacto tan estraño non pode menos que resultar san en tempos de corrección estética, cando xa ningún contido pode sorprender, cando ninguén se atrevería a citar nunha canción a Tolomeo. E aparte de “Gallo rojo, gallo negro”, pequeno hit á conta de Dyanes 6 con megáfono e por iso caduco, non deixa de resultar sorprendente a decisión de que o amor é o único non enganoso de “Si las cosas no fueran” ou o sorprendente anarquismo vital de “Hoy no me levanto yo”, épica história do que persiste no seu camastro facendo caso omiso do mundo que xa non lle interesa mentres que o mundo en forma de familia, poderes fácticos ou habitantes do averno intentan custe o que custe que se levante. "Aunque a nadie le hagas falta/allí te vienen a hurgar" unha letra que resume a única liberdade fundamental do individuo: o que che deixen en paz cando ti o decides.
Por iso é tan incómodo e por iso ninguén se atreve a enfrontarse a el hoxe en día. As súas opinións resultaban molestas para calquera agrupación, do tipo que sexa, porque son alleas a calquera dogmatismo, defendía o que a intelixencia consideraba banal e consideraba banal o que a intelixencia cría razón última do estado. Porque non hai cousa que máis moleste a calquera sistema de normas que as persoas que viven sen elas, moito máis que os que as critican, porque estes entran no xogo e ao mesmo tempo fanas fortes. Por iso deben de esquecerse deste señor. Todos van procurar que non exista.

Fonte: Hoy no me levanto yo

FÁTIMA BAÑA

O xoves 10 actuou Fátima Baña, presentou tres cancións:

  • Amapolas
  • Olvidaste lo importante
  • Punto y aparte



Amapolas

miércoles, 9 de julio de 2008

BARCEVEDRA trío



Os luns de xullo e agosto ás 23 h. No Café UF. R/Pracer 19 Vigo

miércoles, 2 de julio de 2008

CINE MUSICAL

XULLO
  • Martes e Domingos ás ás 20,30 e 22,30h.
AGOSTO
  • Todos os Martes ás 22,30 h.
SETEMBRO
  • Todos os Martes ás 22,30h.

Organizado polo CINECLUBE UTOPÍA CINEMA (r/do Pracer 19 sótano Vigo)

MARATÓNS MUSICAIS

DOCE HORAS CON…

XOVES 3 DE XULLO:

  • “A HISTORIA DO JAZZ EN 12 HORAS”
    Monumental historia do jazz desde a sùa oírxe até hoxe. Os seus grandes intèrpetes, as correntes, as actuacións… unha obra imprescindible para coñecer a música máis influente do S.XX.
    Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.
XOVES 24 DE XULLO:
  • “12 HORAS CON… BREL, BRASSENS, FERRÉ”
    Quizais esta triada de xenios da canción francesa sexan os máis grandes cantautores da historia da canción de autor tal como hoxe a entendemos. Velos actuar supón unha experiencia inesquecible.
    Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.

XOVES 14 DE AGOSTO:

  • “A HISTORIA DO ROCK EN 12 HORAS”
    A historia completa desde estilo músical que, a pesar de ser o fillo bastado do blues, convertiuse na música máis popular do século XX, chegando a dar uns froitos que ningún outro estilo de música popular acadou.
    Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.


XOVES 3 DE SETEMBRO:

  • “12 HORAS CON… COHEN, DYLAN, WAITS”
    Os tres grandes xenios da canción en inglés. Son outra cousa. A sua calidade trascende a canción elevándoos a categoría de grandes poetas. Son indiscutibles, incuestionables. Como se de deuses se tratara, máis que seguidores, teñen fieles.
    Desde as 12 da mañán ás 12 da noite.

XOVES 24 DE SETEMBRO:

  • “XENIOS DO BRASIL”
    A aportación de Brasil a música popular é inconmensurable. Só hai que pronunciar Bossa Nova para comprender o que ese país lle regalou o mundo. Nomes como Jobín, Vinicius, Gilberto, Milton Nascimento, Ellis Regina, Chico Buarque, Tom Ze, Caetano Veloso, María Betania… por si sós evocan a fonte inagotable e fasciante da música brasileira.
    Desde as 12 de mañán ás 12 da noite.

Proxeccións no local do cineclube UTOPÍA CINEMA r/ do Pracer 19 sótano Vigo

“VOZ DE MULLER”

CICLO SOBRE A MULLER NA CANCIÓN
Dentro das actividades da MOSTRA está o ciclo "VOZ DE MULLER".
Ao longo de 34 sesións fará un amplo percorrido polas voces femininas mais importantes que en distintas épocas, estilos e culturas representaron á muller na sua faceta de intérprete e compositora.
Comezaremos con "A MULLER NO JAZZ"e seguimos EN DISTINTOS ESTILLOS.
JAZZ
  • Venres 27 de Xuño ás 20 h. Sábado 28 de Xuño ás 20 h Luns 30 de Xuño ás 20 h. Martes 1 de Xuno ás 20 h. Mércores 2 de Xullo ás 20 h. Venres 4 de Xullo ás 20 h. e 23 h. Sábado 5 de Xullo ás 20 h. ás 23 h.

EN DISTINTOS ESTILLOS

XULLO

  • Todos os Mércores ás 20 h. e 23 h.

AGOSTO

  • Todos os Mércores ás 20 h. e 23 h.

SETEMBRO

  • Todos os Mércores ás 20 h. e 23 h.

martes, 1 de julio de 2008

Cesar de CENTI & Ángel Alonso


Se me queres non me pegues (Angel Alonso, Pedro Alisedo)


martes, 24 de junio de 2008

PROGRAMA DE ACTUACIÓNS


U T O P Í A S ON III
PROGRAMA DE ACTUACIÓNS


CONCERTOS DE INAUGURACIÓN
MORAU ………………….. Sábado 31 de Maio ás 24 h.
ATAQUE ESCAMPE ……. Sábado 7 de Xuño ás 24 h.


MES DE XUÑO
YHOSVANY PALMA ….. Venres día 13 ás 24 h. (F. de C.)
ALBERTO LÓPEZ …........ Venres día 20 ás 24 h.
CÉSAR DE CENTI &ÁNGEL ALONSO … Venres día 27 ás 22,30 h.

MES DE XULLO
YHOSVANY PALMA …….Venres día 11 ás 24 h.
FÁTIMA BAÑA …………. Xoves día 10 ás 23 h.
FERMÍN DOMEQUE …… Sábado día 12 ás 24 h.
AKA GOLPE LETAL ……. Venres día 18 ás 24 h.
EXPEDIENTE OCULTO .... Sábado día 19 ás 24 h.

MES DE AGOSTO
MIGUEL CASTRO………. Venres día 1 ás 24 h.
PEDRO ROMÁN………… Sábado día 2 ás 24 h. (F. de C.)
YHOSVANY PALMA …... Venres día 8 ás 24 h. (F. de C.
SERVANDO BARREIRO... Sabado día 9 ás 24 h.
AITOR GÓMEZ …………. Sábado día 16 ás 24 h.
SIRENO …………………. Venres día 22 ás 24 h.
XOSÉ CONSTENLA e
JAVIER BERGIA ..…… … Sábado día 23 ás 24 h. (F. de C.)
NOTARIOS……………….. Venres día 29 ás 24 h.
IGNACIO PRIETO……..... . Sábado día 30 ás 24 h.

MES DE SETEMBRO
JIT…………………………..Venres día 5 ás 24 h.
WOODY’S GUITAR ……... Sábado día 6 ás 24 h.
YHOSVANY PALMA …… Venres día 12 ás 24 h. (F. de C.)
JOSÉ MORALES …………..Sábado día 13 ás 24 h.
DESAFINADAS…………. . Venres día 19 ás 24 h.
RODRIGO LARRIGUE…... Sábado día 20 ás 24 h.


ENTREGA DE PREMIOS Sábado día 27 de agosto ás 23

ALBERTO LÓPEZ

UTOPÍA SON: COMEZA O CONCURSO


Logo dos catro concertos de inauguración, a 3ª MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR-UTOPÍA SON inicia os concertos dos concursantes. De Xuño a Setembro irán pasando polo escenario do Café Uf os 25 participantes que optan aos tres “Sirenos” cos seus correspondentes premios en metálico.
Durante os tres anos que leva realizándose UTOPÍA SON, foi aumentando a participación, tanto daqueles que concursan como os que o fan fóra de concurso co fin de apoiar esta MOSTRA de canción de autor.

Os 25 participantes representan todas as formacións e estilos posibles. Durante os próximos catro meses poderemos asistir a unha mostra do máis novidoso que se está a crear na canción en Galiza, en canto a música de autor. E cando dicimos “música de autor” referímonos a toda composición que poña por riba de calquera outra consideración, a calidade, especialmente das letras. E isto serve para calquera estilo de música, do rock ao folk, do jazz ao pop, do hip hop ao blues. En todos estes estilos presentáronse cancións en UTOPÍA SON.

A MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR consolídase como un proxecto totalmente autónomo, non subvencionado por institución algunha, feito que garante unha liberdade absoluta. Os premios económicos sufráganse exclusivamente grazas ao traballo que os organizadores realizan durante todo o ano. E os trofeos, os “Sirenos”, son a achega desinteresada dun artista plástico; este ano son tres cerámicas de Pilar Rubio Peixoto.

Queremos tamén sinalar que UTOPÍA SON, como calquera outra manifestación cultural, non pode, nin debe, manterse á marxe do que ocorre na sociedade. Por iso decidimos dedicar cada MOSTRA a unha causa cara á que dirixir a voz das nosas cancións. Neste III UTOPÍA SON intentamos pór os focos sobre ese terrible pesadelo que é a violencia de xénero. O segundo premio será para a canción que mellor denuncie esa odiosa secuela.
Todo o que UTOPÍA SON organiza arredor desta III MOSTRA estará dedicado fundamentalmente á muller.

Programaremos un CICLO DE CINE MUSICAL no que a muller sexa protagonista.

O CICLO DE MÚSICA FILMADA “As MULLERES CANTAN” estará adicado á muller como compositora e intérprete. Poderanse ver concertos de voces femininas que ao longo do século que vai da gran Bessie Smith á impresionante Ayo, deixaron unha pegada fundamental na música. Do jazz ao pop, de Brasil ao Líbano, percorreremos o mundo das voces femininas.

Faremos tamén unha gran exposición de vinilos, CDs e libros sobre a muller na o canción.

Realizaremos un ciclo de CONFERENCIAS DEBATE sobre a violencia de xénero e sobre a canción como arma de denuncia da situación da muller.
Durante os meses de Xullo, Agosto e Setembro organizaremos unha EXPOSICIÓN CONXUNTA de mulleres creadoras plásticas; pintura, debuxo, fotografía e cerámica.

Participarán: María José Troncoso, Pilar Rubio Peixoto, María Seoane Gomez, Patricia Skinner, Claudia Branca, Inés Montenegro…

Un día á semana realizaremos un maratón musical. Durante 12 horas ininterrompidas (de 12 da mañá a 12 da noite) proxectaremos filmacións adicadas á canción dun intérprete, un estilo ou un país.

UTOPÍA SON ten tamén o proxecto de repetir algún dos seus concertos en lugares non relacionados coa música que teñan un significado especial na cidade.

Desexamos que esta III MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR axude, na medida do posible a coñecer, fomentar e consolidar a canción de calidade en Galicia.

UTOPÍA SON
Vigo xuño do 2008

martes, 17 de junio de 2008

YHOSVANY PALMA

Yhosvany Palma, 1971, pertence á nova xeración da trova cubana, é un compositor e intérprete polifacético e versátil.
En 1985 comeza a súa andaina no mundo da Trova, baixo a asesoría e amizade do cantautor cubano Vicente Feliú, facendo talleres musicais e distintas presentacións na cidade da Habana.
Desde 1990 realizou diversos concertos e presentacións en escenarios relevantes de Cuba e compartiu táboas con artistas como Silvio Rodríguez, Lázaro García, Daniel Viglietti, Santiago Feliú, Alejandro Filio, Vicente Feliú, etc.
Desde o ano 99 en que chega e fixa a súa residencia en Madrid é un habitual nos cafés-concerto e salas dedicadas á canción de autor, en diferentes recunchos da península, actuando en salas como Galileo Galilei (Madrid), Liberdade 8 (Madrid), Clamores Jazz (Madrid), London Bar (Barcelona), O Secadero (Selecta), Bar Nasants (Barcelona), Teatro García Lorca (Xetafe), Malaga Café (Córdoba).

Coas súas cancións Yhosvany foi capaz de conquistar ao público español e á crítica. No ano 2001 gana en Xetafe, o coñecido certámen ¿E Ti que tocas?, celebrado nesta localidade desde fai varios anos e que lle brindou a posibilidade de gravar dúas cancións con outros grupos da localidade tamén gañadores deste certame.
En marzo do 2002 o artista e cantante Raphael escolle, baixo o auspicio da editorial BAIXA MUSIC, o tema de Yhosvany Palma "O Amor vai comigo" para incluílo no repertorio do seu último disco "De volta".
Nese mesmo ano pasase a formar parte da editorial Universal Music. Tamén ese mesmo ano a súa canción "Fillos da Fortuna" interpretada polo trobador e Inma Serrano é incluída nun disco patrocinado por Médicos do Mundo co fin de recoller fondos para misións humanitarias "Sen o teu corazón non somos nada" e que contou así mesmo coa colaboración doutros artistas como Javier Ruibal, Jorge Drexler e Pablo Carbonell.
Desde Agosto do 2005 Yhosvany Palma reside en Vigo conquistando o corazón dos galegos coas súas cancións.
En xullo do 2006 gana o segundo premio da “Iª MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR UTOPIA SON” celebrado no café concerto "Uf", nesta mesma cidade. En agosto deste ano grava nos estudos Abdala da Habana o seu primeiro disco en solitario, baixo a dirección artística de Vicente Feliú e a colaboración entre outros de Santiago Feliú, Lázaro García, e Aurora de Ándelos.
" Dose de Amor " que así se titula este disco, promete ser un percorrido pola traxectoria musical do trobador. E propón doce dose de amor para corazóns adictos ao desvelo.
En agosto de 2007 gana o primer premio da “II Mostra de Canción de Autor Utopía Son” celebrado no Café UF de Vigo coa canción “ Irse”.

martes, 10 de junio de 2008

ATAQUE ESCAMPE

O CONCERTO DE ATAQUE ESCAMPE
INAUGURA UTOPÍA SON III
Cando no 2006, na I MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR, apagáronse as luces da sala e empezou o seu concerto ATAQUE ESCAMPE, xurdiu esa maxia que non deixa de alegrarnos a vida con cada un dos concertos que nos regalan.
Aquel proxecto que era UTOPÍA SON, construído sobre a nada, pois nin sequera sabiamos se neste país había música de autor, de súpeto atopaba a expresión exacta do que buscaba. A vida que adoita ser unha charanga desafinada, ás veces, por estrañas e misteriosas causas, afina. É cando todo parece ter sentido: o esforzo altruísta, as discusións, a tensión do traballo a contracorrente e a contra sistema, as dúbidas, o cansazo…, ao final, terminan dando un froito sorprendente, máxico, inesperado. O puto puzzle da vida marabillándonos cando as pezas encaixan. Aquel UTOPÍA SON creouse para que ATAQUE ESCAMPE actuasen, e aquel premio creouse para a súa canción AFGANISTÁN CANTO.
Habería que dicir que ninguén aquí coñecía a ningún dos compoñentes do grupo, nin ao grupo, nin creo que ninguén do grupo coñecese o café UF ou UTOPÍA FORO.



A banda desdenhada (entre o leo e o mamoneo)


Entre unha vintena de participantes, algúns deles cunha calidade que parecería inxusto que non gañasen, estaba aquela demoledora, audaz, sarcástica, canción de ATAQUE ESCAMPE. Un escuro salmo roto, desgarrado, desesperado e tolo, de loita e derrota, de resistencia e insistencia. Palabras escritas con navallas afiadas, nihilismo redimido por un humor encabuxado, pesimismo enraizado na desesperación que produce a impotencia ante a barbarie na que nos fan vivir os amos do mundo, a confusión de quen se sabe con razón pero sen forza, e sofre a forza dos que lle importa un carallo a razón. Subliñado todo por unha melodía sinxela e eficaz que nun case recitado reforzaba unha letra que se move polo fío dos pesadelos dalgún xuíz. E sobre todo, soaban a algo novo.

As limitacións do grupo, reducido, precario, primitivo, movéndose entre os límites imposibles que hai entre un cazú e un violín, deixaban a ese “Afganistán Canto”, espido, case en carne viva. Son sen adornos para unha letra de desesperado humor… ou amor… ou temor… Ás veces a vida convirte en virtude o defecto.

Cancións como balas envolvidas no celofán do sarcasmo, outras envoltas en tenrura de estraza. Poesía crúa e dura. Unha estraña harmonía onde ata os aparentes “happy end” teñen o resaibo amargo do cine negro, quizais de serie B.

"Joder" Volvía haber palabras e intelixencia nese xigantesco vertedoiro de ditas e desditas amorosas en que se converteu a canción. Poesía de verdade, de vísceras, que non repite fórmulas repetidas e repetidas ata a nausea. Hai boas cancións, hai bos cantantes, hai bos músicos; hai un millón de cancións que falan de amores felices, e dez millóns que falan de amores desgraciados, hai moito cante e moito cantante, moitos… pero cantos nos dan iso que os xitanos chaman “pellizco”. Iso que nada sabe de fa sostido, nin de tons, nin de corcheas, nin de brancas nin de negras pero que nos conmove ata os bemoles. Iso que en metade do alubión sonoro que nos rodea durante todas as horas de todos os días, páranos e nos “pellizca”. É o inaprensible, o misterio, a maxia.

E sobre todo, está a voz, a interpretación, dun cantante que se sae de calquera molde. Expresividade e orixinalidade vinda dalgunha cidade galega fundada nalgunha afastada galaxia. Estamos seguros de que terminaremos colocando a Alex Charlón nun pedestal máis alto que o que ten a escultura que Leiro chamou “Anxo Caído”, e os vigueses “Sireno”

Cando no 2006 ATAQUE ESCAMPE subiu ao escenario do café UF soubemos que debiamos seguir adiante con aquel proxecto que era UTOPÍA SON. E se conseguimos darlle un pequeno alento para que percorran uns metros máis de camiño serviría para moito. Desde logo a nós déronnos unha razón para percorrer, polo menos, dúas UTOPÍAS SON máis.

Volveron a actuar varias veces máis neste escenario, a última vez que o fixeron foi para inaugurar esta III MOSTRA e presentar o seu disco GALICIA ÉS UNA MIERDA, e sempre se produce a mesma maxia

Son o noso amuleto da sorte, o talismán de UTOPÍA SON.

Do seu novo disco falaremos máis adiante, agora estamos gozándoo. Gústanos, gústanos moitísimo. Un traballo ben feito. Sabiamos que sería así.

UTOPÍA SON

lunes, 9 de junio de 2008

MORAU



Andoni Tolosa (Morau) , nacido en Hernani en 1963, crece musicalmente nun período , os oitenta, no que o rock toma posesión da rúa , á vez que o legado musical dos setenta entra nunha profunda crise de personalidade.
Sen présa , con ganas e con paciencia , Morau rabúñalle ao destino unas cantas cancións de palabra e guitarra.Pezas de artesanía que grava en casetes e promociona de man en man , de taberna en taberna.Da súa época maketera recórdase con aprecio "Morau-Bakalau",onde demostra intención , graza e excelente apaño para compor narracións tan xocosas como directas.




Co presente máis favorable cara ás propostas solistas, Morau percorre numerosos recunchos animosos.Ironías e cervexas comparten a creación dun músico proclive á evolucíon, como demostra "Amodio domestikoa".O álbum máis enxeñoso e variado dos que se botou á súa mochila. .

Coa edición do cuarto disco titulado 'Kalamidadiak' e no que está acompañado polo grupo Agotak., trátase dun traballo distinto ao anterior, denominado 'Txukalda', xa que está composto por cancións creadas «pensando no grupo», o que lugar a un ramallete de composicións coa «forza e velocidade do rock and roll», engadindo a «frescura e os refráns tarareables do power pop».
O contido de 'Kalamidadiak' presenta cancións «directas, melódicas, que transmiten optimismo e alegría», e que se adhiren á memoria inmediatamente», obxectivo que 'Morau' persegue a través dunha «radiografía clarificadora e incómoda dalgúns dos problemas que, na súa opinión, afectan á sociedade vasca hoxe día».

Gaztelupeko Hotsak de Soraluze edita o cuarto disco de 'Morau'

martes, 3 de junio de 2008

Ataque Escampe presenta "Galicia es una mierda"



Sábado 7 de xuño ás 23,30 h.
No Café UF. R/ Pracer 19 Vigo

lunes, 26 de mayo de 2008

Comeza "Utopía Son III"



A terceira edición de "Utopia Son" comeza con tres concertos :


  1. Sanson Opare (Ghana) hip-hop. O venres dia 30 de maio ás 23,30 h.
  2. Morau (Andoni Tolosa) de Euskal Herria presenta ou seu último disco "KALAMIDADIAK" . Sábado 31 de maio ás 23.30 h.
  3. Ataque Escampe gañadores dá 1ª Mostra de Canción de Autor "Utopia Son" apresentan ou seu disco "Galicia es una mierda" . Sábado 7 de xuño ás 23´30 h.


jueves, 15 de mayo de 2008

Maio do 68




“Per unes quantes hores ens várem sentir lliures, i qui ha sentit la llibertat té més forces per viure. De ben lluny, de ben lluny, arribaven totes les esperances, i semblaven noves, acabades d’estrenar; de ben lluny les portávem”.



É moi probabel que na memória colectiva de quenes viveron aquel ano ficase como acontecimento mais simbólico do modesto "maio español" o recital que o cantante Raimon deu o 18 de maio na Faculdade de Ciéncias Políticas e Económicas da Universidade de Madrid. En efeito, ese acto, celebrado finalmente coa autorización do decano pese ás presións policiais, transformou-se nunha verdadeira asamblea multitudinária non só de estudantes se non tamén de xovens traballadores que empezaban a construir as primeiras Comisions Obreiras Xuvenis e que por primeira vez entraban nun recinto universitário. no transcurso do mesmo o apoio á figura do Che, vítima do exército bolivano en outubro do ano anterior, ou á "Comuna" estudiantil francesa e á sociedade vietnamita, xunto á denúncia da ditadura e da oligarquia española, foron algunhas das suas manifestacións mais destacadas. Á saída dese acto a cadráncia dun grupo de manifestantes na estrada Da Coruña co carro en que viaxaba a princesa Sofía xenerou momentos de pánico na "ilustre" pasaxeira e a sua escolta que se converteron entón na anécdota da xornada; pero, mais alá dese incidinte, o eco desas accións non pudo ser silenciado pola prensa e correu por todo o país. A canción que dedicou Raimon anos mais tarde a ese acontecimento ("18 de maig á 'Vila'") contribuiria a facer imborrabel a sua lembranza.

martes, 6 de mayo de 2008

martes, 1 de enero de 2008

Utopía Son 3

UTOPÍA SON 3


Xa está aberto o prazo de inscripción para participar na III mostra da canción de autor no Café Uf (c/Pracer 19 Vigo).


A MOSTRA DE CANCIÓN DE AUTOR “UTOPÍA SON” CONVOCA A SUA TERCEIRA EDICIÓN.


UTOPÍA SON consolídase como unha mostra onde todos os compositores de cancións, sexa cal for o seu estilo, poden presentar as súas composicións. UOPÍA SON desenvolverase ao longo de catro meses, de Xuño a Setembro, no escenario do café UF, na rúa Pracer nº 19 de Vigo. UTOPÍA SON é non só un concurso. Durante eses catro meses que dura, abárcase todo tipo de manifestacións relacionadas coa canción: exposicións de pintura e fotografía, charlas e debates, ciclos de documentais, ciclos de cine musical e concertos filmados, libros, exposición-audición de vinilos e CDs, revistas, seminarios etc. Paralelamente programaranse actuacións fóra de concurso de todos aqueles autores que prefiran non competir pero si apoiar á mostra. O prazo de inscrición para esta terceira edición REMATA O 31 DE MARZO. As bases do premio pódense pedir no Café Uf, ou consultando as seguintes direccións: http://utopiason3.blogspot.com/ OU http://www.nodo50.org/utopiaforo/utopia-foro1.htm
Cada mostra de UTOPÍA SON leva unha dedicatoria, este ano decidiuse dedicala a denunciar a violencia machista. É polo que outorgaremos un premio especial, dotado de 300 €, á canción que denuncie mellor este lento xenocidio. O primeiro premio, á mellor canción, será de 600 € e o 3º de 300 €. Os tres premios recibirán un trofeo que como xa é habitual consistirá nun “SIREO”.